Achter het boek: Interview met Anne van Zwieten over Keerpunt

In Achter het boek interview ik een schrijver over zijn of haar boek aan de hand van vijf korte vragen. Het interview is bedoeld als verdieping op de recensie van een boek. Deze Achter het boek staat in het teken van Keerpunt van Anne van Zwieten. Lees je mee?

Even kort over Keerpunt

Dit staat op de achterkant van ‘Keerpunt’:

Drie vrouwen, de gescheiden Babette, met zorgen om haar autistische zoon Bas, de losbandige Carla die vastzit in een liefdeloos huwelijk en de naar bevestiging zoekende Juliëtte, die worstelt met haar traumatische jeugd.
Drie veertigers, die met hun uiteenlopende karakters en levensstijlen aanvankelijk geen raakvlakken lijken te hebben. Toch is er wel degelijk een gemene deler. Dit feit brengt hen uit hun evenwicht en zet hen ieder afzonderlijk aan tot nadenken. Het betekent een keerpunt.
Of is het daar inmiddels te laat voor?

De vragen

Hoe kwam je op het idee om dit verhaal te schrijven? Wat inspireerde je?

Ik wilde graag een herkenbaar verhaal schrijven over vrouwen die voor keuzes komen te staan waarin van ze gevraagd wordt in hun kracht te gaan staan. Een uit het leven gegrepen verhaal, waardoor je je als lezer kunt vereenzelvigen met de personages en nieuwsgierig blijft naar hoe het met ze verdergaat.  

Lijken de hoofdpersonen uit Keerpunt op jou? Waarom wel of waarom niet?

Het verhaal kent drie hoofdpersonages. Zij vertellen om beurten een hoofdstuk. Omdat het over drie herkenbare vrouwen gaat, zit er zeker hier en daar iets van mezelf bij, al is het maar door de levenservaring die ik heb opgedaan. Maar de opzet was en blijft fictie. 

Wat vond je leuk aan het schrijven van dit verhaal? En wat niet?

Ik vond het leuk te merken dat mijn personages echte personen voor me werden. Dat ik in het dagelijks leven weleens dacht: nu zou Juliette dit of dat zeggen…. (bijvoorbeeld). Dat ik zo in mijn fantasie kon zitten, een eigen wereld kon creëren, vond ik heerlijk.  

Minder leuk… moeilijk. Nou dit dan: in eerste instantie zou het een thriller worden. Maar toen ik op het punt kwam dat er een moord gepleegd zou gaan worden, trok mijn redactrice aan de handrem. Zij raadde mij aan de karakters verder uit te diepen, omdat ze dat mijn kracht vond in plaats van een soort kat-en-muis-verhaal te schrijven, zoals zij dat verwoordde.  

Ik heb weken wanhopig rondgelopen met hoe het verhaal dán verder moest gaan. Met Keerpunt zoals het nu is tot gevolg 😊. 

Kun je iets meer vertellen over het schrijfproces van dit boek?

Ik heb gedisciplineerd geschreven en had mezelf daarbij minimaal 2500 woorden per week opgelegd. Dat is niet zo veel, zo’n 6, 7 bladzijden. Voor mij werkte die stok achter de deur. In de aanloop naar het schrijven toe, schreef ik ingevingen, dialogen, plaatsen die ik wilde omschrijven in aantekenboekjes die ik overal en altijd bij me had.  

Vlak voor – en ook nog tijdens – het schrijven gebruikte ik een groot wil vel (posterformaat) waar ik een schema op maakte. Naast de tijdlijn (die ik regelmatig bijstelde) gebruikte ik het vooral om vaste dingen omtrent mijn personages te noteren (bv. hoe ziet hun huis eruit, waar zit de trap, een keuken etc), zodat ik daar vergissingen in zou maken.  

Wat wil je de lezers nog meegeven over dit boek?

Ik hoop dat mijn lezers Keerpunt na het uitlezen met een glimlach weg zullen leggen met de gedachte die ik ooit ergens las: stop de sleutel van je geluk nooit in andermans broekzak. 

Bedankt Anne voor je uitgebreide antwoorden!

Liefs,

Veronique

*Meer informatie over Achter het boek is hier te vinden.
*Dit boek is een recensie-exemplaar. Meer informatie over recensie-exemplaren vind je hier.