Achter het boek: Interview met Latoya Moirae over Indigo

In Achter het boek interview ik een schrijver over zijn of haar boek aan de hand van vijf korte vragen. Het interview is bedoeld als verdieping op de recensie van een boek. Deze Achter het boek staat in het teken van Indigo van Latoya Moirae.

LET OP: Dit interview kan spoilers bevatten over het boek Indigo!

Even kort over Indigo

“Indigo” gaat over de 18-jarige Caro en haar twee beste vrienden, de broers, Nick en Noah. De jarenlange vriendschap tussen hen verandert op het moment dat hormonen een rol gaan spelen. Tijdens een vakantie in Portugal gaat dit een steeds grotere rol spelen en dat blijft niet zonder gevolgen… De vader van Caro heeft andere problemen. Er gebeuren hem steeds vaker vervelende ongelukjes. Op vakantie ontmoet Caro de bloedmooie en mysterieuze Pia, de twee sluiten vriendschap en Caro wordt zich er bewust van waar haar hart ligt. Ondertussen raakt ze ook nog verstrikt in een wraakmissie, gericht op iemand die een jong meisje heeft mishandeld…

De vragen

1. Hoe kwam je op het idee om dit verhaal te schrijven? Wat inspireerde je?
Het is al best een tijd geleden dat ik Indigo heb geschreven. Biseksualiteit is iets wat mij ook altijd wel heeft beziggehouden, omdat ik niet kan en niet wil begrijpen dat er nog steeds mensen op deze aarde zijn die het niet accepteren dat mannen ook van mannen kunnen houden en vrouwen ook van vrouwen; of van allebei, zoals Caro in dit boek. Ik kan er heel kwaad om worden, zelfs al bij een film op een luie zaterdagavond met mijn man samen. Ik ben van mening dat je er helemaal niets aan kunt doen als je op je eigen geslacht verliefd wordt, dat dat gewoon iets is wat in je zit. Waarom zou dat niet mogen?

De tweede, wat kleinere, inspiratie voor het boek komt denk ik van de “familievloek” die er in mijn familie heerst. Wij maakten daar altijd grappen over, nog steeds. Dingen laten vallen, dingen breken, struikelen over een naad tussen twee tegels, de banenschil zien liggen en er toch nog over vallen. In Caro’s familie heerst die vloek ook en met name haar vader Wyn lijdt er erg onder. Alleen lijken de “ongelukjes” die hem overkomen steeds bloederiger te worden en komt Caro er op een gegeven moment achter dat er veel meer aan de hand is dan klunzigheid.

2. Lijkt de hoofdpersoon uit “Indigo” op jou? Waarom wel of waarom niet?
Misschien een beetje ja. Ik ben ook geen “meisjes-meisje”, nooit geweest. Ik ging altijd veel liever met jongens om dan met meisjes en nog steeds kan ik mij op sommige momenten bij een man beter op mijn gemak voelen dan bij een vrouw, goede vriendinnen daargelaten. Ik ga liever een potje voetballen met de mannen dan dat ik thuis mijn nagels ga zitten lakken, bij wijze van spreken. En ondanks het feit dat ik nooit verliefd zou kunnen worden op een vrouw, begrijp ik Caro’s biseksuele gevoelens ook heel goed, want ik kan een vrouw op zijn tijd ook aantrekkelijker vinden dan een man.

3. Wat vond je leuk aan het schrijven van dit verhaal? En wat niet?
Ik denk dat het eerder het herschrijven van het verhaal was waar ik het meeste van heb genoten en wat mij tegelijkertijd ook het meeste heeft gefrustreerd. Zoals gezegd, schreef ik het best wat jaartjes geleden en heb ik mij toentertijd meer geconcentreerd op het liefdesverhaal rondom Caro: haar eerste seksuele ervaring met een jongen, de eerste keer dat ze echt verliefd raakt op een vrouw, met de nodige jaloezie, passie en erotiek. Ook zat het element van de wraakactie en de geesten er wel al in, maar daar moest veel meer mee worden gedaan. Misschien is dat ook de reden dat ik het verhaal nooit eerder naar een uitgever heb durven sturen, omdat ik ergens al het vermoeden had dat er iets miste. Ik had veel goeds over Theo van LetterRijn gehoord en besloot toen toch die gok te wagen en met succes, want ik heb een aantal dingen om kunnen gooien en toe weten te voegen die het verhaal gewoon zóveel beter hebben gemaakt. Dat neemt niet weg dat het lastig was.

4. Kun je iets meer vertellen over het schrijfproces van dit boek?
Dat heb ik denk ik al min of meer bij vraag 3 beschreven. Het begon als lieflijk romannetje met wat scherpe randjes, maar met een gezonde dosis bloed, zweet en tranen heb ik het verhaal samen met de uitgever en de redacteur naar een hoger niveau kunnen tillen.

5. Wat wil je de lezers nog meegeven over dit boek?
Dat zijn denk ik twee dingen. Ten eerste: volg altijd je gevoel en laat je niet door anderen zeggen wat wel en niet hoort, op wie je wel en niet verliefd mag worden. Laat mensen in hun waarde die voor hetzelfde geslacht kiezen en veroordeel ze niet. In deze moderne tijd zou het gewoon niet meer moeten kunnen dat er nog steeds homohaat bestaat. Het is gewoon ongelooflijk.

Ten tweede weet ik zeker dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik zou niemand ooit mijn overtuigingen op willen dringen, maar er gebeuren zoveel dingen in deze wereld, ook dingen die mijzelf overkomen zijn, dat ik er niet meer omheen kan of wil. Er is mij ooit gezegd dat ik een Indigo ben, iemand met een hoogontwikkelde spirituele gevoeligheid, die weet dat er méér is. Ben jij ook een Indigo?

Bedankt Latoya voor je tijd en moeite om mijn vragen te beantwoorden!

Mijn recensie over “Indigo” is hier te lezen.

Liefs,

Veronique

*Meer informatie over Achter het boek is hier te vinden.
*Dit boek is een recensie-exemplaar. Meer informatie over recensie-exemplaren vind je hier.