Achter het boek: Interview met Marleen Hartog over Skoftig

In Achter het boek interview ik een schrijver over zijn of haar boek aan de hand van vijf korte vragen. Het interview is bedoeld als verdieping op de recensie van een boek. Deze Achter het boek staat in het teken van Skoftig van Marleen Hartog.

Even kort over Skoftig

Dit staat op de achterkant van ‘Skoftig’:

Wat gebeurt er als je de controle over je eigen leven verliest?
Skoftig is een snelle thriller over een aantal jongvolwassenen die zoekende zijn. Wie beheerst de kunst om zich werkelijk los te maken van zijn verleden? En wie raakt verstrikt in het web van de toekomst?
Tijdens het kermisweekend in een dorp in West-Friesland worden alle relaties in moordend tempo op scherp gesteld. Het is kiezen of verliezen. Wie overleeft zijn verleden?
Stap jij in deze draaimolen?
Een zoektocht.
Een ontvoering.
Een zelfdoding.
Een gezin dat uit elkaar spat.
Een moord. (Of meer dan één…)
Dit boek is kermis.
Dit boek is Skoftig

De vragen

Hoe kwam je op het idee om dit verhaal te schrijven? Wat inspireerde je?

Mijn idee was eigenlijk om een thriller te schrijven over een backpacker in Azië. Een kleinigheidje: ik was nog nooit in Azië geweest. Iemand gaf mij toen de gouden tip om het verhaal zo dicht mogelijk bij mezelf te houden en ik besloot de afstand tussen mij en de plek waar het verhaal zich afspeelt letterlijk te verkleinen. In plaats van Thailand als decor heb ik het verhaal laten afspelen in West-Friesland, de regio waar ik ben opgegroeid.

Wanneer je opgroeit ervaar je de plek waar dit gebeurt als normaal. Die plek is immers wat je kent en gewend bent. Pas toen ik verhuisde naar het zuiden van Nederland, kon ik van een afstand kijken en zien wat deze regio kenmerkt en uniek maakt. Denk hierbij aan de kermissen, de nuchterheid (in het karakter, niet qua hoeveelheid alcohol die genuttigd wordt, vaak al op jonge leeftijd), een mentaliteit van hard werken, grote vriendengroepen, maar ook veel geslotenheid. Dit wilde ik vangen in een verhaal.

Lijkt de hoofdpersoon uit Skoftig op jou? Waarom wel of waarom niet?

Ha, leuke vraag! Door van tevoren cv’s te maken van de hoofdpersonen uit het boek, heb ik ze bewust eigenschappen en voorkeuren mee kunnen geven die anders zijn dan de mijne. Dit om te voorkomen dat de personages te veel op mij gaan lijken, of juist op elkaar. Heel bijzonder was het om naderhand te ontdekken dat ik in ieder personage wel iets van mezelf terug zie, al staat hij of zij nog zover van me af! Micha is minimalist, net als ik. Mijn man en ik zijn vorig jaar zelfs bewust kleiner gaan wonen. Ook zijn reisdrang herken ik, al ben ik niet op de vlucht. In Laura herken ik haar creativiteit en nieuwsgierigheid. In Kalila het gevoelige en in Jan-Willem het strategische. Zo kan ik nog even doorgaan.

Wat vond je leuk aan het schrijven van dit verhaal? En wat niet?

Ik wil meteen roepen dat ik alles leuk vond aan het schrijven van Skoftig. Het is geweldig om weg te kruipen in een fictieve wereld en deze naar eigen inzicht vorm te geven. Wat een feest! Natuurlijk zijn er soms twijfels – is het wel goed genoeg, kan ik dit wel – maar bovenal is er de drive om een spannend verhaal te creëren.
De minst leuke fase is vlak voor het manuscript klaar is. Tegen de tijd dat ik het verhaal 300 keer gelezen heb, er diverse proeflezers hebben meegelezen en er meerdere reactierondes zijn geweest en er wéér iets aan te passen valt, ben ik het helemaal zat. Inmiddels herken ik deze fase en weet ik dat dit betekent dat ik vlakbij het moment ben dat ik kan zeggen ‘en nu is het klaar’. Ha, maar die fase moet ik dus wel even door!

Kun je iets meer vertellen over het schrijfproces van dit boek?

Het plot had ik van tevoren uitgedacht, hoewel ik nog niet exact wist hoe het verhaal af zou lopen. Elk hoofdstuk had ik in enkele zinnen samengevat op een A4-tje. Ik heb het verhaal grotendeels in chronologische volgorde geschreven: A4-tje van het desbetreffende hoofdstuk erbij en schrijven maar. Wanneer ik schrijf komen de woorden vanzelf. Net als het einde, dat was er ook ook ineens. Nou ja, wel na ruim 100.000 woorden. Uiteindelijk ben ik uitgekomen op iets meer dan 80.000 woorden. Evengoed nog een dikke pil.

Wat wil je de lezers nog meegeven over dit boek?

In boeken kun je de wereld om je heen verliezen, terwijl je jouw wereld op datzelfde moment vergroot. Dat gevoel is machtig, en ik hoop dat ik met Skoftig een boek heb geschreven dat dit effect heeft op de lezer. Natuurlijk zou ik nog heel veel dingen kunnen vertellen over Skoftig, maar om erachter te komen of Skoftig iets voor je is, kun je het beste gewoon het boek openslaan (of op je ereader zetten) en beginnen te lezen. Hopelijk verlies je jezelf in het verhaal! Zo ja, dan wil ik je meegeven dat ik al bezig ben met mijn volgende thriller: Spiegeleffect. Mocht Skoftig je bevallen, dan weet je dat er volgend jaar een tweede thriller van mijn hand verschijnt.

Bedankt Marleen voor je uitgebreide antwoorden!

Mijn recensie van Skoftig kun je hier lezen!

Liefs,

Veronique

*Meer informatie over Achter het boek is hier te vinden.
*Dit boek is een recensie-exemplaar. Meer informatie over recensie-exemplaren vind je hier.