Achter het boek: Interview met René van Rooij over Het korte leven van Heleen
In Achter het boek interview ik een schrijver over zijn of haar boek aan de hand van vijf korte vragen. Het interview is bedoeld als verdieping op de recensie van een boek. Deze Achter het boek staat in het teken van het boek Het korte leven van Heleen van René van Rooij.
Even kort over Het korte leven van Heleen
“Het korte leven van Heleen” speelt zich af in 1965. Het is de tijd van de roaring sixties, maar daar merkt Heleen Coppello niks van. Ze is bang dat ze voor haar eindexamen zakt. Haar leven is een roller coaster vol vraagtekens. Waarom kan ze geen echt gesprek met haar moeder voeren? Van wie heeft ze het rode haar en die groene ogen? Hoe houdt ze de mannen, die haar begeren, van het lijf?
De vragen
1. Hoe kwam je op het idee om dit verhaal te schrijven? Wat inspireerde je?
Ik wilde mezelf, na een aantal juridische boeken, een ‘board room trilogie’ en een biografie, bewijzen dat ik ook een ander genre kan schrijven. Mijn zoon Benjamin had me geadviseerd om tegemoet te komen aan de hang naar nostalgie, en zo kwam ik bij mijn eigen middelbare schooltijd terecht.
Het decor voor het boek -Eindhoven in de jaren zestig- is authentiek. De school vertoont trekken van mijn eigen school. Maar de personen en het verhaal zijn volledig verzonnen. In mijn klas zat geen roodharig meisje met groene ogen, we gingen in de vijfde, niet de zesde, klas op schoolreis naar Parijs en gelukkig is geen van mijn klasgenoten toen overleden.
2. Lijkt een van de hoofdpersonen uit “Het korte leven van Heleen” op jou? Waarom wel of waarom niet?
Heleen heeft niets van mij, niets van mijn oudere zus en uiterlijk niets van mijn klasgenoten. Ik heb geprobeerd, me in te leven in een gymnasiaste uit die tijd, terugdenkend aan een aantal klasgenoten maar niemand in het bijzonder. Mijn overleden moeder bridgete maar lijkt verder totaal niet op Ireen, mijn nu 98-jarige vader werkte bij Philips maar heeft niets van Diederik.
3. Wat vond je leuk aan het schrijven van dit verhaal? En wat niet?
Schrijven is een na mijn pensioen uit de hand gelopen hobby. Ik geniet van het fantaseren, plotten en schrijven maar niet van de drukproeven en het proces van uitgeven, marketing en verkoop.
Een belangrijke reden om te schrijven is voor mij, als 71-jarige (die zich 25 voelt) om de dementie zo ver mogelijk voor mij uit te schuiven. Wijlen mijn moeder was namelijk zwaar Alzheimer-patiënte en ik maak mezelf wijs dat het geen kwaad kan om de grijze cellen te blijven stimuleren.
4. Kun je iets meer vertellen over het schrijfproces van dit boek?
Ik begin met een idee, dan een schema en vervolgens een eerste bladzijde. Daarna nemen de hoofdpersonen het heft in handen en moet ik schrijven wat zij me ingeven. Elke bladzijde herschrijf ik na een nachtje slapen, als een schilder die een schets maakt die hij later inkleurt. Mijn vrouw Giny, de uitgever en een paar kritisch opbouwende vrienden lezen het manuscript grondig, wat tot -soms ingrijpende- aanpassingen leidt.
5. Wat wil je de lezers nog meegeven over het boek “Het korte leven van Heleen”?
Drink vooral de verwijzingen naar de klassieken als nectar die naar meer smaakt!
Bedankt René van Rooij voor je tijd en moeite om mijn vragen te beantwoorden!
Mijn recensie is hier te lezen.
Liefs,
Veronique
*Meer informatie over Achter het boek is hier te vinden.
*Dit boek is een recensie-exemplaar. Meer informatie over recensie-exemplaren vind je hier.
*Dit artikel bevat affiliate links. Meer informatie is hier te vinden.
