Interview met Bertina Mulder over ‘De IJsselbrief’ & winactie

---

Op 8 juni ging ik naar Deventer om Bertina Mulder te interviewen over haar nieuwste boek ‘De IJsselbrief’ bij Boekhandel Broekhuis. In dit artikel lees je het interview rustig na én…. je maakt kans op één gesigneerd exemplaar van ‘De IJsselbrief’. Lees en doe je mee?

Het interview

Kun je kort vertellen waar het boek over gaat?

Het verhaal is geïnspireerd op de waargebeurde vondst van flessenpost in de IJssel. De veerman van het Deventer pontje viste een wijnfles uit het water. Hierin zat een Engelstalig brief, ondertekend door ene Mandy. Ze had geen contactgegevens opgeschreven. Omdat maanden later nog steeds niemand iets wist over deze vrouw, heb ik feiten en fictie gecombineerd en voer ik de lezer naar de wereld met deze mysterieuze Mandy. Ik beschrijf waarom haar brief zo zwaarmoedig was, hoe de brief in de IJssel is gekomen en waarom ze geen contactgegevens had opgeschreven.

Van krantenartikel naar boek: je raakte geïnspireerd

De veerman had foto’s van de flessenpost en de brief op Facebook geplaatst en dat werd opgepikt door een journalist van dagblad de Stentor. De volgende dag verscheen een interview met de veerman in de krant. Boven het artikel stond: ‘Wie is Mandy’. Dit trok mijn aandacht. Ik maakte een afspraak met de veerman en vroeg hem van alles over de vondst. Hij stuurde mij de foto’s van de fles en de brief. Vanaf dat moment ben ik gaan schrijven.

En hoe ging het toen verder? Hoe was het schrijfproces?

Ik vond dat de zinnen filosofisch klonken. Mandy schreef bijvoorbeeld: ‘We are destroyed and then we rebuild. That’s human nature, right?’ Maar ook: ‘Maybe the beauty of this world can keep me going.’ Samen met een filosoof heb ik de inhoud van de brief geanalyseerd. We kwamen tot de conclusie dat het geen afscheidsbrief was, maar dat de vrouw wel iets heftigs meemaakte. Op basis van het etiket op de wijnfles en de zinnen uit de brief construeerde ik Mandy en haar situatie.

Het draait om de personages i.p.v. het plot. Dat is anders dan bij je andere boeken, zoals ‘De rode magneet’ en ‘De Veluwse verdwijning’. Waarom heb je hiervoor gekozen?

Op basis van de zinnen besloot ik dat Mandy in mijn verhaal een gepensioneerde filosoof moest worden. De brief leek me namelijk afkomstig van iemand die veel levenservaring had en terugkeek op haar leven. En filosofen stellen vaak vragen. In Mandy’s brief staan ook vragen. Met deze hoofdpersoon vond ik een roman beter passend en in romans draait het vaker om personages dan om het plot. Ook werd ik geleid door de vraag ‘Wie is Mandy?’. Dat maakte dat het verhaal vooral over het personage Mandy moest gaan.

Is het schrijven van een roman anders dan een thriller?

Ja, dat vond ik wel. Mijn misdaadroman ‘De Veluwse verdwijning’ was vooral een zoektocht naar wat er gebeurd zou zijn met de oom en tante van Teus, de hoofdpersoon. Hij wordt telkens voortgedreven door nieuwe vragen. Bij ‘De IJsselbrief’ startte ik met een brief en een fles. Ik moest terug in de tijd, naar het moment dat de brief nog geschreven moest worden. Maar wat voor een persoon is die Mandy eigenlijk? Teus kon ik verzinnen, maar Mandy liet ik ontstaan tijdens het schrijven. Hoe denkt zij? Wat heeft ze meegemaakt? Wat vindt ze belangrijk in het leven? Alles wat ik schreef, moest uiteindelijk passen bij Mandy’s zinnen. Ik vond dat wel een stuk lastiger dan bij mijn misdaadroman.

Er zit ook een filosofisch randje aan het verhaal. De uitspraak van Descartes: ‘ik denk, dus ik ben’. Wat inspireerde je precies om hiervoor te kiezen?

Stel je voor dat je identiteit bepaald wordt door wat je denkt en welke beslissingen die je neemt. Dan is je denken en doen erg belangrijk. Mandy ervoer dat zo. Als filosoof is de creativiteit van je brein belangrijk. Je bekijkt elk probleem van verschillende kanten zonder een oordeel te vellen. Dit deed ze heel haar leven al. Het feit dat haar brein wordt aangetast, door dementie of een andere hersenziekte, dan kun je gaan twijfelen of mensen je nog wel als jou blijven zien. Daar maakte Mandy zich zorgen over.

Dementie is een van de thema’s. Het is heel herkenbaar voor veel mensen, want iedereen kent wel iemand. Waarom heb je hiervoor gekozen?

Een op de vijf mensen krijgt dementie, dat is een feit waar we niet omheen kunnen. Vrouwen zelfs vaker dan mannen, omdat zij langer leven en daardoor de kans op dementie toeneemt. Je ontkomt er dus inderdaad niet aan dat je zelf de diagnose krijgt, of iemand in je directe omgeving. Ik vond het ook een interessant thema omdat ik daarmee de techniek van de ‘onbetrouwbare verteller’ kon toepassen. De lezer zit in het hoofd van de hoofdpersoon Mandy, maar is alles wat je via haar meemaakt wel waar, als je weet dat dementie je denken vertroebelt?

Je bent mede-eigenaar van een huisartsenpraktijk. Speelde dit ook een rol in het verhaal?

Ik toetste uiteraard wel zaken die te maken hadden met de ziekte Alzheimer: hoe gaat het eraan toe als iemand naar de praktijk komt met klachten zoals Mandy die heeft. Daarnaast komt er ook een scene voor met een ambulance. Ik vroeg aan de ambulancemedewerker die bij ons reanimatietrainingen geeft om die specifieke scenes te checken. Niet alles bleek zo te gaan als ik me had voorgesteld, dus die check was goed. Toch heb ik in mijn verhaal een ambulancemedewerker iets laten doen wat hij niet gedaan zou hebben. Dit omdat iemand ook als mens reageert en niet alleen als professional. Verder heb ik veel online research gedaan en dat heeft blijkbaar geholpen. Want een internist ouderengeneeskunde (die veel patiënten had met dementie) schreef: ‘Het boek is prachtig, de dementie is geweldig beschreven (afscheid, rouw, onzekerheid, ontkenning).’

De personages zijn heel menselijk neergezet en ze hebben ieder een eigen karakter. Ze zijn herkenbaar.

Een personage moet nooit helemaal goed of slecht zijn, de interessantste personages hebben beide aspecten in zich. Wie over zichzelf nadenkt, weet dat hij zelf ook niet alleen goede dingen doet, maar ook keuzes maakt die niet goed uitpakken. Als je dit verwerkt in de karakters in een boek, biedt dat de lezer een gevoel van herkenning.

Mandy is het hoofdpersonage. Zij is een gepensioneerde filosofe. Kun je iets over haar vertellen?

Ik liet Mandy wonen aan de oever van de IJssel, want ja, die fles moest er ooit in. Omdat dit stroomopwaarts moest zijn van de plek waar de fles uit de IJssel was gevist en het ook een mooie omgeving moest zijn (maybe the beauty of this world …) koos ik voor Gorssel, nabij het natuurgebied De Ravenswaarden. Ik bezocht het gebied om de sfeer van het landschap te proeven. Toen moest ik nog bedenken met welk probleem de vrouw worstelde. Dat werd de diagnose Alzheimer die haar filosofisch denken zou bedreigen.

Dit verhaal voelt persoonlijker. Klopt dat?

Mijn vader is gedurende het schrijfproces overleden. Hij was 92 jaar en je weet dat dementie op de loer ligt bij mensen die echt oud worden. Zijn broer had dementie gehad en was inmiddels overleden. Mijn vader sprak er nooit over, maar als dochter hou je er wel rekening mee dat hij Alzheimer kon krijgen. En wat dan? Ik woonde vijf kwartier van hem af en wist dat ik hem geen dagelijkse zorg kon bieden. Hij stond ook niet open voor een aanleunwoning. Deze ervaringen hielpen me wel om me in te leven in Mandy’s dochter.

Wil je nog iets meegeven over het verhaal?

Als je de diagnose Alzheimer krijgt, dan kan ik me voorstellen dat je gaat nadenken over je einde. Dat einde komt te vroeg of te laat. Te vroeg als je nog een keuze wilt maken voor zelfdoding of euthanasie. Te laat als je het proces zijn gang laat gaan en je geen zelfstandige beslissingen meer kunt nemen. Dit dilemma, te vroeg of te laat, speelt een rol in het verhaal. Of Mandy hierin een keuze maakt en zo ja welke, zul je ervaren bij het lezen van ‘De IJsselbrief’.

Meer lezen over ‘De IJsselbrief’ op Bol.com. Mocht je het boek gelezen hebben dan zou het leuk zijn als je een recensie achterlaat op Hebban, Goodreads of via Bol.com.

Winactie: Maak 1 keer kans op een gesigneerd exemplaar

Nieuwsgierig geworden naar ‘De IJsselbrief’? Doe dan mee met de winactie! Je maakt kans op één gesigneerd exemplaar. Lees hieronder hoe je meedoet.

Hoe doe je mee?

Je kunt meedoen door hieronder een reactie met een geldig e-mailadres achter te laten.

De winactie sluit op 5 juli 2023 om 23.59 uur.

Op 6 juli 2023 trek ik een lootje en neem ik via de mail contact op met de winnaar.

De winnaar dient voor 7 juli 2023 23.59 uur te reageren. Reageert de winnaar later dan 7 juli 2023? Dan gaat de prijs naar iemand anders!

Je persoonsgegevens worden alleen gebruikt als jij de winnaar bent van deze winactie en de persoonsgegevens van de winnaar worden na deze winactie verwijderd. De gegevens worden doorgegeven aan Bertina Mulder. Zij stuurt het exemplaar op. Meer informatie is te vinden in het privacybeleid.

Niet gewonnen? Je kunt dit boek ook kopen via Bol of Bruna.

Ik wens je veel plezier bij de winactie!

Liefs,

Veronique

Bedankt Bertina voor de winactie en het interview!

Dit artikel is een samenwerking. Meer informatie lees je hier.

*Dit artikel bevat affiliate links. Meer informatie is hier te vinden.

Op zoek naar een proeflezer voor je verhaal? Ook voor korte verhalen of novelles! Meer informatie kun je hier vinden.