Recensie: Dromen over zieke, oude schapen - J.W. Jansen

Eindelijk weer een recensie! Het was even een tijdje geleden. Ik vertel je vandaag meer over de roman Dromen over zieke, oude schapen van J.W. Jansen. Lees je mee?

Het verhaal Dromen over zieke, oude schapen

Hier gaat ‘Dromen over zieke, oude schapen’ over:

JeeWee heeft een goede baan als wijkverpleegkundige in de thuiszorg. Op zijn palmares prijkt bovendien een succesvolle debuutroman. Hij is jong en succesvol. Alles lijkt hem aan te komen waaien. Maar sinds zijn intrede als schrijver heeft hij geen letter meer op papier gekregen en kan hij steeds slechter omgaan met alle narigheid die hij op zijn werk als wijkverpleegkundige tegenkomt. Om de beelden die continu door zijn hoofd spoken te verbannen, probeert hij van alles om er maar niet aan te hoeven te denken; van obsessief sporten, tot drank en drugs. De beelden krijgen steeds meer de overhand, terwijl zijn menselijkheid langzaam maar zeker lijkt te verdwijnen.

Mijn mening

De cover van ‘Dromen over zieke, oude schapen’ is opvallend. Het is een beetje duister en ergens raakt de somberheid me.

De stijl van J.W. Jansen is even wennen in het begin. Het is ruw, hard en ongepolijst. J.W. Janssen is enorm eerlijk en recht door zee. Als je hier doorheen prikt, kom je bij het ware verhaal en de frustraties en gevoelens van J.W. Je moet even door allerlei lagen heen om bij de kern te komen. Dit heeft even tijd nodig. Hierdoor heb je soms geen idee waar het verhaal naar toe gaat.

J.W. (of JeeWee) heeft een hart voor de zorg, maar is soms erg grof. Samen met Daaf (zijn maatje en collega) is hij soms ietwat puberaal. Dit stoorde me soms een beetje.

Er wordt in het verhaal op een rauwe, eerlijke manier het werk als wijkverpleegkundige getoond. Het laat niet alleen de mooie aspecten zien, maar toont ook op een bijzondere manier de nare kanten en de frustraties. De humor is soms erg hard, maar zorgt wel voor luchtigheid. Het een frisse tegenhanger van de narigheid en frustraties.

‘Dromen over zieke, oude schapen’ heeft 158 pagina’s en de hoofdstukken zijn niet te lang. Hierdoor ben je geneigd sneller door te lezen. J.W. weet je aandacht vast te houden en blijft je prikkelen.