Recensie: Ik leef in een wereld die ik niet ken – Marjolijn Markus
Van Conny van Conniesboekkies kreeg ik het boek Ik leef in een wereld die ik niet ken van Marjolijn Markus opgestuurd. Conny schreef in een lief kaartje dat dit boek echt een aanrader is. Ik was hierdoor heel nieuwsgierig geworden. En… het boek raakte me. Het was pure emotie.
Het verhaal van Ik leef in een wereld die ik niet ken
Het verhaal is geschreven door Marjolijn Markus. Haar vader, Koos Markus, is een intelligente, vitale man die tot zijn 78e doorwerkte en een eigen accountantskantoor had. Hij stopt met werken, verkoopt zijn auto en weet rare gebeurtenissen goed te omzeilen of vergissingen te negeren. Hij heeft de diagnose Alzheimer. Marjolijn is zijn mantelzorger en zelf verpleegkundige. In dit verhaal neemt ze je mee in een wereld, waar zowel moeilijke als mooie momenten elkaar afwisselen. De rollen zijn nu omgedraaid: vroeger zorgde de vader voor zijn dochter. Nu zorgt Marjolijn voor haar vader.
Mijn mening
Ik schreef al eens eerder over de band tussen mijn oma en ik. Misschien kwam daarom dit boek keihard binnen. Het liet me nadenken over de toekomst van oma en over de ziekte Alzheimer. Het verhaal lijkt op het verhaal van mijn oma en ik kwam veel herkenbare situaties tegen in het boek. Sommige situaties vond ik heel pijnlijk om te lezen en ik voelde de machteloosheid van Marjolijn. Het is dezelfde machteloosheid die ik soms ook voel.
Het boek ontroerde me, deed me pijn, liet me huilen, maar liet me ook lachen. Het is een rollercoaster aan emoties. En juist de puurheid van dit boek raakte mij. De schrijfstijl van Marjolijn is heel fijn en het boek leest als een trein. Je wordt bij de hand genomen en die hand laat je niet meer los. Je voelt mee met Koos en met Marjolijn. Ik heb respect voor het verhaal van Marjolijn en haar vader.
Liefs,
Veronique
*Dit boek is geen recensie-exemplaar. Ik heb hem wel gekregen van Conny. Meer informatie over recensies is hier te vinden.
Dit artikel bevat affiliate links. Koop je via mijn link een artikel (iets anders dan boeken mag ook) dan krijg ik een commissie! Jij merkt er niks van, maar je steunt wel Veronique’s Boekenhoekje. Meer informatie is hier te vinden.
Deze wil ik ook wel lezen….
Mooie recensie, het is inderdaad een boek wat je raakt !
En eigenlijk zou iedereen het moeten lezen. Het laat een andere kant van de beleving van Alzheimer zien, namelijk die van de mantelzorger.
Conny Schelvis onlangs geplaatst…“papadag” Jet van Vuuren, gastrecensie Veronique Janssen
Helemaal mee eens!