Recensie: Marlies 1 - De filmster en de journaliste - Ria Maes

Toen ik de cover van Marlies 1 – De filmster en de journaliste zag, was ik verkocht. Wat leek me dit een heerlijk verhaal. Het deed me een beetje denken aan de boeken die ik vroeger als klein meisje in de bibliotheek zag. Ik ga je snel meer vertellen over dit eerste deel van de ‘Marlies’-serie. Lees je mee?

Het verhaal van Marlies 1 – De filmster en de journaliste

Hier gaat het verhaal over:

Tess is een energieke jonge vrouw die als een echte wervelwind door haar eigen leven raast. Na haar mislukte droom als steractrice komt ze als journaliste terecht op de redactie van het vrouwenblad Marlies. Ondanks het feit dat het blad al vele jaren een vaste waarde is in het leven van duizenden vrouwen zit Marlies nu in zware financiële problemen. Het exclusieve interview van Tess met Nicole Kidman zou weleens de uitweg uit deze donkere tunnel kunnen zijn. Tess voelt de druk op haar schouders en probeert als een volleerde jongleur zowel op het werk als in haar privéleven met man Stijn en zoontje Jeff alle bordjes draaiende te houden.

Mijn mening

De boeken van Uitgeverij Hamley Books staan bekend om de geweldige vormgeving. In ‘De filmster en de journaliste’ is dit niet anders. De voorkant ziet eruit alsof het een tijdschrift is en dit thema loopt door in de binnenkant. Althans in de paperback.

In het begin voelde ik me een beetje ongemakkelijk. Dit kwam omdat ik moest wennen aan Tess als personage. Ik vond haar karakter niet zo prettig. Ze heeft een enorme fantasie en daardoor ziet ze veel beren op de weg. Dit leidt regelmatig tot hilarische situaties. Naarmate de tijd verstrijkt, begon ik Tess meer te waarderen. Ze is een beetje klunzig. Ik was bijna blij dat ze niet de perfecte vrouw is. Hierdoor zal ze herkenbaar zijn voor jou als lezer.

Daarnaast miste ik soms de rode draad en vroeg ik me af waar dit verhaal naar toe zou gaan. De stijl van Ria Maes is heel fijn. Het is ontzettend humoristisch. Regelmatig zul je in de lach schieten, geloof me maar. Het deed me een beetje denken aan Jill Mansell.