Recensie: Piep zei de muis – M.J. Arlidge
De serie rondom inspecteur Helen Grace heeft mijn hart gestolen. De andere boeken, zoals Iene Miene Mutte, Klikspaan en Naar bed, naar bed, vond ik goed. Ik ben van Helen gaan houden. Piep zei de muis is het tweede boek in deze serie. En het maakte de verwachtingen meer dan waar!
Het verhaal van Piep zei de muis
In dit tweede deel krijgt Helen Grace te maken met een seriemoordenaar. In een leegstaand huis wordt het lichaam gevonden van een man. Een paar dagen later krijgt de familie het hart van hem thuisbezorgd. Waarom was deze gelukkig getrouwde man zover van huis? En wat deed hij op de plek, waar hij gevonden is?
Mijn mening
Dit boek vond ik zelfs beter dan ‘Iene Miene Mutte’. Het verhaal begint sterk en het staat als een huis. Je wil verder lezen, je moet verder lezen. De hoofdstukken zijn kort en daardoor lees je sneller door.
Arlidge heeft een goede schrijfstijl en dat heeft hij al vaker bewezen. In Piep zei de muis is dat niet anders. De schrijfstijl is vlot, eenvoudig en zonder poespas. Het verhaal zit heel goed in elkaar en de plottwisten zijn heel goed uitgewerkt. Arlidge zet je op een dwaalspoor en… je loopt er blind in.
Het einde is wat afgeraffeld en komt eigenlijk uit het niks. Opeens is het einde daar. Jammer, de opbouw van de spanning wordt zo onderbroken.
Met Piep zei de muis zet Arlidge een spannende thriller neer met mooie twisten.
Wat vond jij van de andere delen van Arlidge?
De overige delen van deze serie heten:
- Iene Miene Mutte
- Piep zei de muis
- Pluk een roos
- Klikspaan
- Naar bed, naar bed
- Wie niet weg is
Liefs,
Veronique
*Dit boek is geen recensie-exemplaar. Meer informatie over recensies is hier te vinden.
Dit artikel bevat affiliate links. Koop je via mijn link een artikel (iets anders dan boeken mag ook) dan krijg ik een commissie! Jij merkt er niks van, maar je steunt wel Veronique’s Boekenhoekje. Meer informatie is hier te vinden.
