Verhuisblog #8: Afscheid van het oude huis?
De achtste verhuisblog alweer. Het heeft even geduurd voor ik deze blogpost wilde en durfde te schrijven. Ik ga je meer vertellen over het afscheid van het oude huis en hoe ik het heb ervaren. Lees je mee?
De laatste keer
In de eerste verhuisblog vertelde ik al dat we in 2019 begonnen met het hele verhuisproces en de sleuteloverdracht en een nieuw huis leken nog zo ver weg. Zoals de makelaar zei: ‘Je zult voor die tijd nog een aantal keer de deur achter je dicht trekken.’ Ik was er eerlijk gezegd niet zo mee bezig. Het leek gewoon ver weg. Tot je een datum van de sleuteloverdracht krijgt…
Het werd voor mij ‘echt’ toen we de datum van de sleuteloverdracht kregen. Je hebt dan iets om naar toe te leven. Het fijne was dat we al een kleine drie weken in ons nieuwe thuis woonden. Dit hielp, al heb ik soms nog het gevoel alsof ik op vakantie ben en ik zo weer naar ‘huis’ mag.
De laatste weken voor de sleuteloverdracht was ik bijvoorbeeld in het huis om de laatste spullen op te ruimen en om te poetsen. Eerlijk gezegd was ik niet bezig met ‘het moment’. Ik duwde het misschien een beetje weg, omdat ik er verdrietig van werd. Loslaten is een proces.
Op de zaterdag voor de sleuteloverdracht was ik een aantal uur alleen in het huis. En het voelde voor de eerste keer niet meer als mijn thuis. Het was leeg, kaal en het was niet meer mijn huis zoals ik het kende. Ik werd overvallen door emoties toen ik door het huis liep. Alle herinneringen, mooi en niet mooi, kwamen voorbij. Ik vond het moeilijk.
En dan is het zo ver. Vanwege mijn werk en Corona kon ik niet bij de sleuteloverdracht zijn en dus ging ik een dag van tevoren, 20 april, voor de laatste keer naar het huis. Ik legde mijn sleutels op het aanrecht en ik liep een laatste keer door de tuin en het huis. Ik bedankte het huis voor alles. Het voelde goed tot ik in mijn slaapkamer kwam. Ik heb toen heel hard gehuild en daarna kwam er een bepaalde rust over me heen. Het was goed. Toen ik de rust voelde, ben ik weggegaan. Het was goed zo.
Loslaten
Het is heel raar om een huis waar je zo lang gewoond hebt, te verlaten. Het was misschien niet het huis waar ik ben geboren, maar het voelde wel als mijn ouderlijk huis. Hier waren mooie momenten, maar ook minder mooie momenten. Dit hoofdstuk is afgesloten en ik ga beginnen aan een nieuw hoofdstuk. Ik heb wel geleerd dat loslaten echt een proces is.
Thuis
Ons nieuwe thuis voelt echt als thuis. Al is het vakantiegevoel er nog. Ik ben graag hier en als ik dan om me heen kijk, voel ik me enorm dankbaar. Het huis is bijna af. We krijgen nog de gordijnen in de slaapkamer en dan is het project verhuizen klaar. Eindelijk!
Ik hoop dat je de verhuisblogs leuk vond. Wie weet komt er nog een online, maar dat weet ik nog niet. Ik vond het een eer om het met je te mogen delen.
Liefs,
Veronique
*Deze post is niet gesponsord of betaald. Ik deel dit uit enthousiasme met je. Wil je meet weten over samenwerkingen? Lees dan de disclaimer of lees meer over samenwerkingen.
